Vorige week zondag, 19 juni, stond er een criterium voor mij op het programma; Oudekerk.
Vorig jaar had ik hier ook gereden en dat was mij niet zo goed bevallen, lastig rondje, rechts om en putten die ver boven de klinkers liggen en overal gaten. Een echt stuiterrondje dus.

Toch had ik dit jaar weer ingeschreven om het te proberen. In Enkhuizen (12 juni) werd ik vorig jaar ook gelost en dit jaar had ik hem uitgereden... dus misschien lukt dat dit jaar in Oudekerk ook wel! Als je het niet probeert dan weet je het niet hé. En na vorige week de ervaring opgedaan te hebben om voorin te rijden was nu de kans groter dat ik hem uit zou rijden. 
Het was een klein peloton, was dus wel in mijn voordeel was. Zo kon ik me beter voorin handhaven.
Helaas de start ging al zoals verwacht, vliegend hard dus, ja hoor... ik zat alweer op een gat. Het eerste wat ik dacht was "dit laat ik niet gebeuren" dus heb ik alles op alles gezet om weer terug te komen in het peloton. Hier had ik 2 rondjes voor nodig (rondje was 1 km) en ik zat er weer bij, wat was ik blij. Maar een rondje later was er al premiesprint en ik had een vermoeden dat ze daarna door zouden trekken, dus ik probeerde naar voren te komen, wat helaas niet lukte omdat alles breed over de weg zat. Na de premiesprint reden er 5 meiden weg en de rest zat op een flink gat. Ook nu dacht ik "ik kan blijven zitten of proberen er naar toe te rijden" en ik ben weggesprongen uit het peloton, op weg naar de kopgroep die er op dat moment flink de vaart in hadden. Helaas kreeg ik niemand mee en moest dus alleen dat gat naar de kop dicht rijden, en ja hoor het lukte!!! 2 Rondjes later zat ik bij de 5 koplopers, nu hadden we een mooi groepje van 6. Even gauw kunnen hersellen en toen kwam de volgende premiesprint al. Het eerste wat ik dacht toen ik hoorde dat er premiesprint kwam was "ow nu ga ik ook met een premie naar huis haha" dat had ik nog nooit gehad omdat ik altijd achteraan reed. Er waren 3x 6 premies.

Ik heb ook nog een paar keer proberen weg te komem maar helaas kreeg ik dan iedereen in mijn wiel mee. Ik moest het dus op de sprint aan laten komen, maar ik wist al dat die andere meiden daar sterker in waren.
2 Rondes voor het eind dubbelde wij het peloton en de gedubbelden zaten nu tussen de kopgroep. Helaas moesten wij gelijk met het peloton afsprinten... zat ik dus klem tussen de gedubbelde meiden. Op dat moment heel erg balen want als we met zijn 6en hadden gesprint had ik nog wel een plekje naar voren kunnen eindigen, nu werd ik 6de.

Toch had ik na de wedstrijd een ontzettend goed gevoel over hoe ik heb gereden. Ik was niet gelost, en ik was helemaal alleen naar de kop gereden.
Wie had ooit gedacht dat ik op een stuiterrondje in de kopgroep zou rijden?! Nou ik niet :-)! De motivatie om meer criteriums te gaan rijden is alleen maar groter geworden. Ik was 6de maar ben zo blij met hoe het is gegaan dat het voelt alsof ik heb gewonnen. Ik ben er nog lang niet, nu nog voorin rijden in een groter peloton, maar ook dat komt wel! :-D