Auteur: Christy Nussbaumer-Verkerk

Zaterdag 19 juni 2010 besloten Otto en ik eens gek te doen en ons in te schrijven voor deze 101.7 km lange cyclo over de Heuvelrug. Mijn vader had al eerder ingeschreven.
Helaas reden Otto en ik niet met de mountainbike, want die hebben we niet. Wij zouden starten met de crossfiets.

Otto had voor de start nog van shirtje gewisseld, toch maar korte mouwen. Daarbij zijn Camelbag afgedaan... 10 minuten voor de start toen we al opgesteld stonden kwam ie er achter dat ie dus niks te drinken bij zich had. Ik gaf hem een van mijn bidons en was er niet gelukkig mee maar we konden elke ronde bijvullen dus het was ook geen groots probleem.

Vanaf vertrek moesten we eerst een aanloopstuk doen van 1,7 km voordat we de ´echte´ start-finish lijn passeerden. Dat aanloopstuk ging direct omhoog met stukjes wat zachter zand. Na dit gedeelte mochten we 5 rondes van 20 km volbrengen met in totaal 1.750 hm. Hoe de ronde exact liep kan ik niet meer na vertellen, ik weet nog wel dat ie erg mooi was en heel zwaar!! Het meest bekende stuk was voor mij de Amerongse Berg die was vanaf onderaf begonnen en bijna bovenaan linksaf gingen. Wat ik ook nog weet was dat we droog begonnen maar dat al na 10 minuten de hemelsluizen open gingen! Dit bleef de hele cyclo doorgaan; afwisselend zonnig en droog, of bewolkt en regen.

Het "slechte" stuk van de vaste route langs de weg op de Amerongse berg slaan we normaal altijd over met de crossfiets, maar dit keer moesten we er over heen. Dat was best pittig maar er waren nog wel ergere stukjes vandaag in de route opgenomen waar we door de boomwortels volledig door elkaar geschud werden.

In de eerste ronde hebben Otto en ik af en toe samen gereden maar ik ging te langzaam voor hem dus besloot ie zijn eigen race te rijden. We kwamen nog wel samen over de finishlijn in de eerste ronde: ongeveer 1 uur en 7 minuten voor het aanloopstuk met de complete eerste ronde. Exacte tijden komen later nog op het net. Bijna aan het eind van de tweede ronde stond de "maker" van de route, Huub, langs de kant aan te moedigen en mocht ik mijn bidonnetje afgeven zodat hij hem kon vullen. Op dat moment zag ik Otto aan de andere kant passeren! Ik besloot het tijdsverschil te checken, dat was ruim 10 minuten! En dat in 1 ronde terwijl ik toch ook niet echt ingeleverd had met 1 uur en 2 minuten volgens eigen waarneming. De derde ronde liep lekker! Vooral de beklimmingen! Voor het eerst werd ik daar niet ingehaald maar kon ik zelf inhalen, wetende dat ik dit waarschijnlijk wel zou moeten bekopen later. Vlak voor de finishlijn haalden de nummer 1 en 2 mij in op de mountainbike, de achterste zei: ´Knap werk op de crossfiets!´ ik hijgde iets van "dank je" en vond eigenlijk dat ie wel gelijk had. Wederom na 1 uur en 2 minuten passeerde ik de lijn.

Bij de bevoorrading stond Otto op mij te wachten en zou de vierde ronde, waarschijnlijk ook de laatste voor ons, met mij mee fietsen. We besloten het rustiger aan te doen. De zeer gevoelige spieren in nek, schouders, rug en armen waren inmiddels pijnlijk aan gaan voelen en af en toe wilde een krampscheut in het bovenbeen schieten. Maar toen we na 1 uur en zo´n 9 minuten de lijn passeerden mochten we nog door voor de vijfde en allerlaatste ronde om de cyclo te volbrengen. Twijfel... uiteindelijk won toch het verstand.
Het was welletjes na 81,7 km en zowat 1.400 hm.

Na een uur, gehuld in een vuilniszak, bij de finish in regen en wind wachten ontdekten we dat mijn vader al na 3 rondes gestopt was en in de auto op ons zat te wachten...!
We hebben een ontzettend goede en ook leuke training gehad! Volgend jaar hopelijk weer, maar misschien dan toch het voordeel van een mountainbike kiezen.