Ter afsluiting van het crossseizoen organiseert de Adelaar een koppelcross voor 40+ en 40- rijders die om de beurt een rondje moeten rijden en het liefst natuurlijk zo snel als mogelijk.

Daar ik vorige winter (te) lang stil gezeten heb en daardoor te veel gewicht en te weinig conditie vergaard had , had ik besloten een crossfietsje aan te schaffen om op een leuke (tacx is 'boaring') iets warmere manier (bos is warmer dan een stukkie over de dijk) en daarbij is ook beter voor de conditie van je wegfiets. Ik was niet van plan wedstrijdjes te doen maar Ben stelde voor om de koppelcross te doen wat mij ook wel leuk leek (onder voorbehoud !) Ik kreeg een berichtje van Ben dat ik ingeschreven was...aan de bak dus!

 

Sneeuw zou leuk zijn en op kou kan je je kleden, modder en zand maakt het kleine kind in je los, ijs, water en smeltende sneeuw wat moet je daarmee, het rondje was overleven om overeind te blijven...ook een uitdaging dat werd al duidelijk in het eerste rondje warmrijden. Ik kwam bij een heuveltje en schoof plotsklaps onderuit toen ik weer overeind en het heuveltje (voor de wedstrijd begon heeft overigens de wedstrijdleiding dit heuveltje uit het parcours gehaald daar iedereen er viel) op wilde lopen ging dat ook niet, je gleed zo weer terug. Het was praktisch overal glad (behoudens een stukje wat tussen de bomen was gelegen ) ook diepe bevroren 'voren' maakte het rijden zeer moeilijk. Susan en haar vader 'reden' ook , het was prettig haar als velovriend(in) ook eens te ontmoeten, weg en cross ontmoeten elkaar natuurlijk niet al te vaak, Susan vertelde dat ze in tegenstelling tot vele anderen een heuvel niet eens opkwam, mogelijk door het geringe gewicht van Susan en daardoor te weinig druk op het achterwiel lukte het waarschijnlijk niet om op de gladdigheid boven te komen, werkelijk bizar.

Mijn vuurdoop op de crossfiets was dus op een parcours dat extreem was zelfs voor ervaren crossers desalniettemin hebben Ben en ik ook wel lol gehad ondanks natte, kouwe tenen, - handen, vallen, opstaan, glijden, kettingen eraf, stuur scheef, blauwe plekken, schaafwondjes en ruzie met de afzetting!! Er is één rondje bij geweest dat ik niet gevallen ben!
Ben deed het een stuk beter qua vallen één keertje maar (je begrijpt dan zeker wel dat de snelle rondjes van mij af moesten komen haha, wanneer ik niet op de grond lag ).
We zijn gefinished, hoe was het mogelijk, ook Susan en haar vader ondanks dat ze haar derailleur kapot gevallen was, resp. 22e en 26e, doelstelling geen laatste is weer gehaald maar het scheelde deze keer niet veel.
Al met al was het een leuke ervaring waar de hartslag voornamelijk omhoog ging door de moeilijke omstandigheden.

Bekijk meer foto's in ons fotoalbum.

Filmpje

Filmpje en foto's komen van GWC de Adelaar