De weersvoorspelling zag er best goed uit, dus naar aanleiding van de mail van Tiny dan toch op 24 maart maar eens begonnen met aansluiten bij de zaterdagochtendgroep van het Vrouwenwielrennen onder leiding van Nelly Voogt en haar medetrainsters. De groep was lekker groot en ik vond het dan ook erg gezellig onderweg. Maar veel lucht om te kletsen was er al niet meer bij toen we de Laan 1914 in totaal een keer of zes op en af mochten.  Eerst met z'n allen, later in groepjes van 5 van je eigen niveau. Wat kom je jezelf dan tegen zeg. Dacht dat het met m'n conditie wel aardig zat door het hardlopen, maar nee dus. Wel een stimulans om door te gaan. Dus vanochtend weer richting De Bilt. Dit keer was het een stuk kouder en er stond een aardig windje. De Velomannen gingen hun eigen weg en de Velovrouwen samen met de andere Vrouwenwielrenvrouwen trotseerden de wind op de Lekdijk alwaar ik voor het eerst kennis heb gemaakt met waaierrijden. Het duurde even voordat ik het omdraaien doorhad maar juist op de dijk merk je het voordeel hiervan.
Samen met Hanneke de rest van de training uitgereden. Het kostte mij steeds meer moeite bij het peloton te blijven maar dankzij Tiny en Hanneke hun support toch nog met zware benen de training uitgereden. Het was weer leerzaam. Tot de volgende keer.