Auteur: Marion Gerssen

Gisteravond kreeg ik de grote kans om te mogen starten in de tijdrit op het proloog-parcours van de Tour de France in Rotterdam. Omdat ik een licentie heb moest ik starten tussen de Elite vrouwen. Een prijs zat er dus niet in, jammer maar niet erg, want de ervaring op zich zou al een prijs zijn dacht ik maar.

Nou, die gedachte klopte wel; het was in 1 woord geweldig! Wat een ervaring.

We gingen al vroeg weg want het zou wel even zoeken zijn in Rotterdam, maar dat viel mee waardoor we wel erg vroeg waren. Ingeschreven, omgekleed en op naar het parcours. Wat een drukte, je kon er nergens door en de weg vragen ging ook niet want al die mensen daar spraken Frans!! En echt overal waar je keek stonden dranghekken. Ik dacht "dit gaat nooit goed komen, straks zie ik die dranghekken niet en ga ik de verkeerde kant op waardoor ik in de hekken rij" want echt overal waar je keek stonden dranghekken. Wat een hoop mensen, iedereen deed wel iets. Alles was zeer streng beveiligd. We kregen een bandje om de pols waardoor ze konden zien dat je erbij hoorde, anders kwam je nergens doorheen. Gelukig had Jan zijn gele livestrong armbandje om, dat leek er in de verte ook wel op, dus ook hij kwam overal langs!

Het parcours verkennen was erg lastig omdat er ook andere activiteiten bezig waren (o.a dikke bandenrace voor 50+ ). Een gedeelte had ik dus niet kunnen verkennen. Hier was ik niet echt gerust onder, want ik wil altijd precies weten welke bocht wanneer komt en hoe hij loopt.

Ik had goed warm gereden (wat overigens niet zo moeilijk is met temperaturen rond de 28 graden) en heb bij de start nog een beetje heen en weer gefietst om de benen op spanning te houden. De start was met 10 minuten vervroegd, waardoor een aantal meiden toch wel te laat waren. Gelukkig was ik er al wel ruim op tijd. Ik reed naar de start en zag daar motorrijders. "Yes", dacht ik; "ik krijg een motor voor me!" In 1 klap was mijn angst om de bochten niet te zien door al die dranghekken weg, ik moest gewoon het spoor van de motor houden, dan komt het allemaal goed!

Ik kon starten op een snelheid van 42 km/u, maar al snel kwam de wind achter de huizen vandaan en liep het vals plat omhoog. Hierdoor moest ik helaas iets inleveren op mijn snelheid. De Erasmusbrug kwam eraan, jeetje wat een brug. Tot grote schrik zakte mijn snelheid wel héél erg ver terug. Toen maar extra hard van de brug afrijden dan, maar ook dit was lastig want daarna kwam al snel een bocht. De bochten liepen overigens wel lekker. Bij 1 bocht zag ik toen ik de bocht uit kwam dat ik 'm met 45 km/u had genomen en dat over een tramrails heen!

Er stonden verschrikkelijk veel mensen langs de kant, het gevoel van "op handen naar de streep gedragen worden" was bij mij wel aanwezig, ik werd veel aangemoedigd en toegejuicht. Op een gegeven moment hoor ik mensen langs te kant zeggen "pak d'r, pak d'r, pak d'r" waarop ik dacht "wie?". Ik zag helemaal geen renster voor me, maar toen mijn motorbegeleider ook het gebaar maakte met gebalde vuist "kom op rijden" zag ik haar ineens. Maar kon ik dat nog? Ik zat zo verschrikkelijk kapot dat ademhalen al erg moeizaam ging en dan moest ik nog iemand inhalen?! Maar door al die mensen én die man op de motor lukte het me wel, ik kreeg een soort van energiestoot waardoor ik zo voorbij haar zoefde!

Na de finish zat ik zo verschrikkelijk stuk dat ik niet veel meer zag, wat tot gevolgd had dat ik met uitrijden bijna de linten in reed! Gelukkig ging dit net goed. Ik heb even op de grond gelegen om bij te komen en toen ben ik weer terug gereden naar de start voor de eindtijden. Maar ook toen reed ik weer bijna hetzelfde lint in waar ik met uitrijden ook al bijna in zat (een ezel stoot zich meestal geen 2x aan dezelfde steen, toch ;-)?!). Het zal de vermoeidheid wel geweest zijn ...

Terug bij de permanence nog even met de motorrijder gesproken. Ook hij vond het supergaaf om een vrouw zo te mogen begeleiden en hij zei dat hij helemaal in mijn rit zat, vooral toen ik die renster in moest gaan halen! Dit was zó leuk om te horen, net of je een team samen bent maar je kent elkaar helemaal niet, hahaha ;-).

Mijn tijd viel me niet tegen, ik had over 8,9 km een tijd van 13m38s, dit kwam neer op een gemiddelde van 39,1 km/u! Dat was genoeg voor de 15e plek! Nou hier was ik dik tevreden mee, want op zo'n parcours, met zoveel bruggen en bochten is het best lastig om je snelheid constant te houden!

Conclusie van deze avond; het was supergave ervaring, echt om nooit te vergeten. O ja en ook nu heb ik weer wat geleerd: ik kan vééél harder door bochten heen zolang ik maar niet op mijn tellertje kijk, want als ik voor die bocht had gezien dat ik 45 km/u reed had ik zeker weten in de remmen geknepen ;-)!

Bekijk hier alle tijden en uitslagen van de tijdrit.